Slangenmens waakt over de slangen in het bos

[Martijn]

Slangenmens waakt over de slangen in het bos

door Inge Blankvoort

BANT - Ruige begroeiing, zonnige plekjes. Kijk goed om je heen en je maakt kans een ringslang te zien. Vrijwel dagelijks gaat Gré ter Woord het Kuinderbos in op zoek naar ringslangen en andere reptielen, gedreven door passie en wil tot educatie.

Als vrijwilliger voor de ringslangengroep van het Kuinderbos turft Ter Woord de aangetroffen ringslangen, schat de lengte en bekijkt - als de slang zich laat vangen - het vlekkenpatroon dat voor elk exemplaar uniek is. Soms gaat iemand mee, zoals vandaag.

Garanties op het zien van een ringslang heeft ze niet. "De eerste ziet een slang, de tweede een stukje en derde niets." Binnen een minuut schiet een klein exemplaar weg in het hoge gras. Uiteindelijk staat de teller op zes ringslangen in ruim een uur tijd. Het kleinste exemplaar past in de palm van een hand, een vertederende aanblik. "Net een wormpje, vind je niet?" Ja, een worm met een slangenkop, inclusief gespleten tong.

De reputatie van slangen is niet al te best. Bijbelse verhalen met de slang als een symbool van het kwaad, het bestaan van giftige soorten en wurgslangen. "De aaibaarheidsfactor is bepalend of mensen voor een diersoort willen gaan." Aaibaar zijn ringslangen niet, beseft Ter Woord. "Toch is het een prachtig dier. Ik vind het wonderlijk hoe een slag zoveel snelheid uit zijn lijf kan halen zonder dat hij pootjes heeft."

Haar bewondering voor de ringslang is een belangrijke drijfveer voor educatie naar anderen. "Sommige mensen staan zo ver af van de natuur. Als je draagkracht hebt, kun je natuur behouden. Mensen moeten beseffen dat wat verdwijnt niet zo maar terugkomt. We hebben al zo veel natuur verloren."

Ze houdt lezingen over slangen, andere reptielen en natuurbeleving, ze schrijft artikelen en verzamelt ringslangencijfers voor het Ravon, dat onderzoek doet naar reptielen in Nederland. Accepteer de slang zoals hij is, zegt ze. De slang is onderdeel van het geheel, van een voedselpiramide waar ook populaire diersoorten deel van uitmaken, zoals egel en buizerd.

Ringslangen laten zich niet zo gemakkelijk zien. Als prooi voor bijvoorbeeld vogels, egels en vossen blijft hij het liefst uit het zicht, verscholen in holletjes. Omdat het koudbloedige dieren zijn, hebben ze wel warmte nodig. Dan zoeken ze de zon op en komen even uit hun schuilplaats. Deze tijd van het jaar kruipen jonge ringslangen uit de eitjes die eind juni zijn gelegd. Wormen zijn het, van vijftien, zestien centimeter. Giftig is de ringslang niet, en van zijn minuscule tanden heeft de mens weinig te vrezen. Soms ziet Ter Woord een slang zonnen, soms schiet er een weg voordat ze hem te pakken heeft voor de registratie. Dan blijft het bij een schatting. "Ik zal niets doen ten nadele van een dier."


Bron: http://www.destentor.nl/flevoland/article1854417.ece