de mus de kittens en de serpenten

[blacksnake Profiel Website]

Het was nog in de tijd dat je hartstikke blij mocht zijn met een dooie mus zonder dat je door de dierengestapo met de dood werd bedreigd. Of datje autobanden door het dierenstormfront lek werden geprikt. In die tijdhunkerde ik, onnozel als ik was, naar de status van seriemoordenaar. Hoemeer, hoe beter. Er was nog niemand die de rechten van muizen, mussen of kakkerlakken grondwettelijk wilde laten verankeren. Ik was ook maar eenjaar of twaalf, en had in de verste verte nog nooit van gesubsidieerde dierenbevrijders gehoord. Met mijn karabijn ging ik op oma's boerderij achter de schuur posten, in afwachting van de eerste gevleugelde plunderaars. Op een gewone dag lukte het me soms om tien of meer van die kleine dieven neer te schieten. Hoe beschamend ook in het licht van dit postmoderne dierentijdperk, toen vond ik deze massamoorden wel heel nuttig. Een kwestie van zelfverdediging: de mussen en andere vogels fladderden gevaarlijk boven oma's sappige kersen en pruimen die aan debomen hingen. Vanzelfsprekend heb ik nu spijt van mijn vroegere wandaden.Zoals ik ook spijt heb van al die konijnen die ik voor onze bejaarde buren heb moeten ombrengen. Maar ja, ook bejaarde buren hebben recht op een zondagse konijnenragout, vond ik in die tijd.

Ik ben nu zelfs zo schuldbewust geworden dat ik de neiging om de dierenambulance te bellen net kan onderdrukken, wanneer onze poes met een illegale mus in haar bek de tuin opstormt. Je weet maar nooit met die Marianne Thieme. Toch is me onlangs gebleken dat er nog een hoop werk te verrichten valt op het gebied van represailles voor dierenmishandeling.Deze week beviel onze lieve Shagje (ze werd zo genoemd omdat we net één dag met roken waren gestopt toen ze werd afgeleverd) van zes kittens. We boden ze aan via internet met de mededeling dat die beestjes pas half januari opgehaald konden worden. Het liep storm. Tussen de mails zat eenbericht dat ons onder de kop 'Pas op' wilde waarschuwen. Het schijnt dat er mensen zijn die internet afstruinen op zoek naar vers voer voor hun slangen. Je kunt ze gemakkelijk herkennen, omdat die engerds meestal hun terrarium niet uitkomen voor minder dan twee of drie katjes. Toen we de mails eenmaal doorgenomen hadden, was de schrik groot. In sommige berichten werd er om vier, vijf en soms alle zes kittens gesmeekt. Er waren grote families bij natuurlijk. En tweelingzussen en verre neven die allemaal om poesjes verlegen zaten. Ik hoefde mijn voorstellingsvermogen niet erg aan te spreken om in al die ooms, tantes en achternichten een leger serpentente ontwaren. En er achter een monsterlijke knoop van ineengestrengelde cobra's, boa's, adders of gewone veldslangen die mijn onschuldige kleintjes wilden verorberen. Daar ligt toch een taak voor de autobandenprikbrigade,dunkt me. Kom op met je kogelbrieven, jongens en meisjes! Het aanpakken van al die slangennesten is toch een stuk nobeler dan het laf stampvoeten bij een dooie mus tussen omgevallen dominostenen

met dank aan http://www.rattenslang.nl